Artefakt - Strona Muzeum Narodowego w Lublinie

Malcz, Karol Filip (1797-1867) (złotnik), Imbryk

Rodzaj:
Twórca/wytwórnia:
Miejsce powstania:	/
Technika:
Tworzywo:
Wymiary:	Wysokość: 25 cm, Szerokość: 16,5 cm, Głębokość: 15,5 cm
Właściciel:
Słowa kluczowe:
Nabycie:
Nr inwentarzowy:	S/Mt/500/ML
Stała lokalizacja:	Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin

Nota popularyzatorska

Pękaty korpus naczynia nabiera większej dekoracyjności dzięki malowniczemu puklowaniu, które wywołuje grę świateł i cieni na „ruchliwej” powierzchni, a pionowe żeberkowania dodają lekkości. Złotnik zadbał też o wygodę użytkowników, zaopatrując imbryk w ucho kościane, które wygląda elegancko, a do tego chroni przed poparzeniem, bo nie nagrzewa się od gorącej herbaty wewnątrz.

Twórcą imbryka jest najwybitniejszy XIX-wieczny złotnik warszawski – Karol Malcz. Urodzony w 1797 roku był wnukiem również znanego złotnika, Jerzego Bandaua I, u niego pewnie rozpoczął naukę zawodu. W 1828 roku założył własną firmę, która rozwijała się znakomicie i w roku 1841 zatrudniała już około pięćdziesięciu pracowników. Stale rozbudowywana i modernizowana istniała do II wojny światowej. W ciągu blisko czterdziestu lat pracowitego życia Karol Malcz zbudował największą w tym czasie wytwórnię sreber w Polsce. Aż do śmierci w 1867 roku nie tylko nią zarządzał, ale też zajmował się projektowaniem wyrobów, a ważne zlecenia wykonywał osobiście. Był wyrazicielem ducha epoki, bo tworzył wyroby o wielkiej różnorodności form, prezentujące cechy różnych stylów: baroku, rokoka, klasycyzmu, a nawet dają się zauważyć wpływy orientalne. Wielkość produkcji sprawiła, że srebra Malcza spotyka się często zarówno w kolekcjach muzealnych, jak i zbiorach prywatnych. Dominują wśród nich zastawy stołowe i sztućce, ale wykonywał też naczynia i sprzęty sakralne oraz luksusowe przedmioty użytkowe, jak na przykład przybory do pisania.

Barbara Czajkowska

Wyszukiwarka

Malcz, Karol Filip (1797-1867) (złotnik), Imbryk

Nota popularyzatorska