Projekt „Krytyczna edycja notatników Józefa Łobodowskiego” został zrealizowany w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Przedmiot prowadzonych badań stanowiły notatniki Józefa Łobodowskiego przechowywane w Muzeum Józefa Czechowicza.

Każdy notatnik zawiera kilkadziesiąt gęsto zapisanych kart, na których znajdują się robocze wersje tekstów prozatorskich (fragmenty opowiadań), publicystycznych, wierszy, brudnopisy, a także notatki osobiste Józefa Łobodowskiego. Emigracyjny twórca często daje w nich wyraz swoim reakcjom na wydarzenia polityczne, społeczne i kulturalne, zabiera głos w dyskusjach toczonych wówczas na łamach m.in. paryskiej „Kultury” czy londyńskich „Wiadomości”, a także w prasie krajowej. Można dzięki tym notatnikom poznać i zrozumieć kontekst, w którym autor Złotej hramoty żył i pracował. W notatnikach refleksje poświęcone wydarzeniom politycznym przeplatają się z zapiskami, w których znaleźć można świadectwa doświadczeń polskiego pisarza mieszkającego i pracującego w niemal zupełnej samotności w Madrycie – mieście oddalonym od najważniejszych ośrodków życia polskiej emigracji.
Obok tego notatniki Łobodowskiego stanowią ciekawy problem edytorski. Zawarte w nich zapiski to nie tylko brudnopisy publikowanych później tekstów, ale również fragmenty porzuconych później projektów literackich, strzępy notatek autobiograficznych stanowiące w sumie rodzaj rozrzuconego uniwersum autora „Dziejów Józefa Zakrzewskiego”. Stający wobec nich edytor zmuszony jest nie tylko do żmudnej pracy nad odczytaniem pokreślonych rękopisów, lecz również podjęcia próby syntezy uwzględniającej cały szereg uwarunkowań – trzeba będzie postawić pytanie o walory literackie, zagadnienia ideowe, o znaczenie zawartych w notatnikach informacji biograficznych, o sam materialny kształt zachowanych zapisków, a także – co chyba najważniejsze – o proces ich powstawania.