Artefakt - Strona Muzeum Narodowego w Lublinie

nieznany (autor), Wisiorek

Rodzaj:
Twórca/wytwórnia:
Miejsce powstania:	/
Technika:
Tworzywo:
Wymiary:	Wysokość: 18 mm
Właściciel:
Słowa kluczowe:
Nr inwentarzowy:	950/A/ML/1
Stała lokalizacja:	Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin

Nota popularyzatorska

Złoty wisiorek kulisty jest przykładem wysokiego poziomu sztuki jubilerskiej starożytnych rzemieślników działających w pierwszych wiekach naszej ery na terenie Barbaricum.

Zabytek został znaleziony na cmentarzysku kultury przeworskiej w Opoce, nad rzeką Kurówką, w gminie Końskowola, powiecie puławskim. Badania archeologiczne na tym stanowisku prowadził w latach 1961–1962 lubelski archeolog Zygmunt Ślusarski.

Ozdobę włożono jako dar do ciałopalnego grobu kobiety. Do wyposażenia grobu należały także, między innymi: naczynia gliniane, a wśród nich popielnica – w której złożono spalone kości, żelazne zapinki (spinki do odzieży), sprzączkę do pasa. Grób można datować na 2. połowę II wieku n.e.

Wisiorek ma postać kuli zakończonej triadą utworzoną z granulek. Technika granulacji, znana już złotnikom antycznym, polegała na nalutowywaniu bardzo drobnych kuleczek – granulek – na powierzchnię przedmiotów, co tworzyło finezyjny ornament. Wisiorek został wykonany ze złota, które było rzadko wykorzystywane do produkcji ozdób przez społeczności kultury przeworskiej, utożsamiane z Wandalami. Prawdopodobnie ozdoba ta została importowana z obszaru zajętego przez kulturę wielbarską, czyli Gotów.

Wisiorki kuliste są stosunkowo rzadkimi znaleziskami na terytorium środkowoeuropejskiego Barbaricum. Także wykonanie ze szlachetnego kruszcu czyni ten eksponat niezwykle cennym.

Wyszukiwarka

nieznany (autor), Wisiorek

Nota popularyzatorska