W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dzięki temu serwis internetowy może być maksymalnie bezpieczny i wygodny.  Zobacz politykę prywatności >>>

Wyszukiwarka

Wyświetl:
Wyszukiwanie zaawansowane
Nazwa obiektu / tytuł
Nr inwentarzowy
Autor / wytwórnia
Miejsce powstania
Data powstania
Rodzaj
Technika
Tworzywo
Słowa kluczowe
Strona Muzeum Narodowego w Lublinie > Katalog zbiorów > Fibula
powrót do wyników
poprzedni
następny
Ażurowa fibula z brązu będąca elementem dwuczęściowej ozdoby. Na ornament składają się trzy koncentryczne listwy soczewkowate połączone ze sobą naprzemianlegle skośnymi, krótkimi poprzeczkami, tworzącymi trójkąty. Na dłuższej osi tarczki umieszczone są trzy symetrycznie guzki. Po środku dłuższych boków tarczki, naprzeciw siebie znajdują się potrójne uszka.
Ażurowa fibula z brązu będąca elementem dwuczęściowej ozdoby. Na ornament składają się trzy koncentryczne listwy soczewkowate połączone ze sobą naprzemianlegle skośnymi, krótkimi poprzeczkami, tworzącymi trójkąty. Na dłuższej osi tarczki umieszczone są trzy symetrycznie guzki. Po środku dłuższych boków tarczki, naprzeciw siebie znajdują się potrójne uszka.
Ażurowa fibula z brązu będąca elementem dwuczęściowej ozdoby. Na ornament składają się trzy koncentryczne listwy soczewkowate połączone ze sobą naprzemianlegle skośnymi, krótkimi poprzeczkami, tworzącymi trójkąty. Na dłuższej osi tarczki umieszczone są trzy symetrycznie guzki. Po środku dłuższych boków tarczki, naprzeciw siebie znajdują się potrójne uszka.

nieznany (autor), Fibula

Wysokość: 57 mm, Szerokość: 90 mm





1396/A/ML/2
Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin
Brak kolekcji

Nota popularyzatorska

Zabytek stanowi część zespołu ozdób brązowych (patrz także: 1396/A/ML/1,3-4; więcej informacji o okolicznościach odkrycia zespołu i jego interpretacji patrz 1396/A/ML/1). Ażurowa fibula jest elementem dwuczęściowej ozdoby składającej się dodatkowo z ażurowej trójkątnej zawieszki z wisiorkiem. Obie ozdoby musiały być ze sobą połączone łącznikiem, najprawdopodobniej kółkiem, które nie przetrwało do naszych czasów. W podobny sposób połączono drugi człon ozdoby – trójkątną zawieszkę z wisiorkiem (patrz: 1396/A/ML/3).

Fibule wykorzystywano dawniej do spinania szat, głównie na ramionach, piersiach, zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn. W dużym uproszczeniu można stwierdzić, iż podobną funkcję pełnią dziś agrafki, z tym że fibule były jednocześnie ozdobami.

Prezentowana tu fibula nie jest kompletna, zachowała się jedynie ozdobna soczewkowata tarczka. Na stronie spodniej widać zachowany z jednej strony haczyk, z drugiej zaś uszko służące do przymocowania szpili.

Ozdobę tę poza skuciem trzech guzków wykonano w formie niszczejącej – techniką wosku traconego. Polegała ona na stworzeniu ozdoby z wosku, następnie oblepieniu go gliną. Gdy całość wypalano, wosk wypływał, a na jego miejsce wlewano płynny metal, po czym rozbijano glinę i otrzymywano produkt finalny.

Fibule dzięki zmieniającej się szybko modzie różniły się w kolejnych okresach kształtem, formą zdobienia oraz wykonaniem. Opracowano wiele pomocnych archeologom ich typologii. Jedna z takich klasyfikacji, stworzona przez szwedzkiego badacza Oscara Almgrena, zawiera ponad 200 typów fibul zmieniających się na przestrzeni około 700 lat. Dzięki temu dziś, znajdując te zabytki w obiektach archeologicznych, łatwiej można datować same fibule, a co za tym idzie – również obiekt, w którym się znajdowały.

Fundusze Europejskie - Logotyp
Rzeczpospolita Polska - Logotyp
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Logotyp
Unia Europejska - Logotyp