W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dzięki temu serwis internetowy może być maksymalnie bezpieczny i wygodny.  Zobacz politykę prywatności >>>

Wyszukiwarka

Wyświetl:
Wyszukiwanie zaawansowane
Nazwa obiektu / tytuł
Nr inwentarzowy
Autor / wytwórnia
Miejsce powstania
Data powstania
Rodzaj
Technika
Tworzywo
Słowa kluczowe
Strona Muzeum Narodowego w Lublinie > Katalog zbiorów > Zegar gabinetowy
powrót do wyników
poprzedni
następny
Obudowa drewniana, prostokątna, pokryta politurowanym ciemno mahoniowym fornirem; na cokole z czterema nóżkami ze złoconego brązu w formie łap ze skrzydełkami, u góry niskie zwieńczenie. Wewnętrzne krawędzie obwiedzione złoconą listwą z motywem perełek, w narożnikach ścianki frontowej złocone rozetki. W ściance frontowej okrągła tarcza miedziana osłonięta wypukłą szybka na zawiasie, pośrodku niej pierścień godzinowy emaliowany na biało z cyframi arabskimi i oznaczeniem minut. Wewnątrz pierścienia ażurowy ornament i dwie wskazówki - godzinowa i minutowa, poniżej grawerowana sygnatura: Anton Retich in Vienn. Na tarczy 4 złocone nakładki: u góry dwa dzwonki, po bokach dwie postacie w antycznych strojach z młoteczkami w uniesionych rękach, na dole przewieszona draperia; trzy otwory na osie sprężyn i kilka innych, niepotrzebnych – niektóre zanitowane. Z tyłu szafki zamkniecie w postaci wciskanej płytki z owalnym otworem wypełnionym cienką tkaniną. Mechanizm zegarowy (niesprawny) wahadłowy z wychwytem hakowym, mechanizm grzebieniowy bicia z repetierem, bicie czterokwadransowe (grand de sonnerie), gong spiralny i dwa młoteczki, trzy sprężyny naciągane oddzielnie, koła zębate wykonane ręcznie.
Obudowa drewniana, prostokątna, pokryta politurowanym ciemno mahoniowym fornirem; na cokole z czterema nóżkami ze złoconego brązu w formie łap ze skrzydełkami, u góry niskie zwieńczenie. Wewnętrzne krawędzie obwiedzione złoconą listwą z motywem perełek, w narożnikach ścianki frontowej złocone rozetki. W ściance frontowej okrągła tarcza miedziana osłonięta wypukłą szybka na zawiasie, pośrodku niej pierścień godzinowy emaliowany na biało z cyframi arabskimi i oznaczeniem minut. Wewnątrz pierścienia ażurowy ornament i dwie wskazówki - godzinowa i minutowa, poniżej grawerowana sygnatura: Anton Retich in Vienn. Na tarczy 4 złocone nakładki: u góry dwa dzwonki, po bokach dwie postacie w antycznych strojach z młoteczkami w uniesionych rękach, na dole przewieszona draperia; trzy otwory na osie sprężyn i kilka innych, niepotrzebnych – niektóre zanitowane. Z tyłu szafki zamkniecie w postaci wciskanej płytki z owalnym otworem wypełnionym cienką tkaniną. Mechanizm zegarowy (niesprawny) wahadłowy z wychwytem hakowym, mechanizm grzebieniowy bicia z repetierem, bicie czterokwadransowe (grand de sonnerie), gong spiralny i dwa młoteczki, trzy sprężyny naciągane oddzielnie, koła zębate wykonane ręcznie.
Obudowa drewniana, prostokątna, pokryta politurowanym ciemno mahoniowym fornirem; na cokole z czterema nóżkami ze złoconego brązu w formie łap ze skrzydełkami, u góry niskie zwieńczenie. Wewnętrzne krawędzie obwiedzione złoconą listwą z motywem perełek, w narożnikach ścianki frontowej złocone rozetki. W ściance frontowej okrągła tarcza miedziana osłonięta wypukłą szybka na zawiasie, pośrodku niej pierścień godzinowy emaliowany na biało z cyframi arabskimi i oznaczeniem minut. Wewnątrz pierścienia ażurowy ornament i dwie wskazówki - godzinowa i minutowa, poniżej grawerowana sygnatura: Anton Retich in Vienn. Na tarczy 4 złocone nakładki: u góry dwa dzwonki, po bokach dwie postacie w antycznych strojach z młoteczkami w uniesionych rękach, na dole przewieszona draperia; trzy otwory na osie sprężyn i kilka innych, niepotrzebnych – niektóre zanitowane. Z tyłu szafki zamkniecie w postaci wciskanej płytki z owalnym otworem wypełnionym cienką tkaniną. Mechanizm zegarowy (niesprawny) wahadłowy z wychwytem hakowym, mechanizm grzebieniowy bicia z repetierem, bicie czterokwadransowe (grand de sonnerie), gong spiralny i dwa młoteczki, trzy sprężyny naciągane oddzielnie, koła zębate wykonane ręcznie.
Obudowa drewniana, prostokątna, pokryta politurowanym ciemno mahoniowym fornirem; na cokole z czterema nóżkami ze złoconego brązu w formie łap ze skrzydełkami, u góry niskie zwieńczenie. Wewnętrzne krawędzie obwiedzione złoconą listwą z motywem perełek, w narożnikach ścianki frontowej złocone rozetki. W ściance frontowej okrągła tarcza miedziana osłonięta wypukłą szybka na zawiasie, pośrodku niej pierścień godzinowy emaliowany na biało z cyframi arabskimi i oznaczeniem minut. Wewnątrz pierścienia ażurowy ornament i dwie wskazówki - godzinowa i minutowa, poniżej grawerowana sygnatura: Anton Retich in Vienn. Na tarczy 4 złocone nakładki: u góry dwa dzwonki, po bokach dwie postacie w antycznych strojach z młoteczkami w uniesionych rękach, na dole przewieszona draperia; trzy otwory na osie sprężyn i kilka innych, niepotrzebnych – niektóre zanitowane. Z tyłu szafki zamkniecie w postaci wciskanej płytki z owalnym otworem wypełnionym cienką tkaniną. Mechanizm zegarowy (niesprawny) wahadłowy z wychwytem hakowym, mechanizm grzebieniowy bicia z repetierem, bicie czterokwadransowe (grand de sonnerie), gong spiralny i dwa młoteczki, trzy sprężyny naciągane oddzielnie, koła zębate wykonane ręcznie.
Obudowa drewniana, prostokątna, pokryta politurowanym ciemno mahoniowym fornirem; na cokole z czterema nóżkami ze złoconego brązu w formie łap ze skrzydełkami, u góry niskie zwieńczenie. Wewnętrzne krawędzie obwiedzione złoconą listwą z motywem perełek, w narożnikach ścianki frontowej złocone rozetki. W ściance frontowej okrągła tarcza miedziana osłonięta wypukłą szybka na zawiasie, pośrodku niej pierścień godzinowy emaliowany na biało z cyframi arabskimi i oznaczeniem minut. Wewnątrz pierścienia ażurowy ornament i dwie wskazówki - godzinowa i minutowa, poniżej grawerowana sygnatura: Anton Retich in Vienn. Na tarczy 4 złocone nakładki: u góry dwa dzwonki, po bokach dwie postacie w antycznych strojach z młoteczkami w uniesionych rękach, na dole przewieszona draperia; trzy otwory na osie sprężyn i kilka innych, niepotrzebnych – niektóre zanitowane. Z tyłu szafki zamkniecie w postaci wciskanej płytki z owalnym otworem wypełnionym cienką tkaniną. Mechanizm zegarowy (niesprawny) wahadłowy z wychwytem hakowym, mechanizm grzebieniowy bicia z repetierem, bicie czterokwadransowe (grand de sonnerie), gong spiralny i dwa młoteczki, trzy sprężyny naciągane oddzielnie, koła zębate wykonane ręcznie.

Rettich, Anton (czynny 1799-1833) (zegarmistrz), Zegar gabinetowy

/





Wysokość: 17 cm, Szerokość: 25 cm, Głębokość: 10 cm




S/Mt/404/ML
Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin
Brak kolekcji

Nota popularyzatorska

Prosta szafka w kolorze mahoniu dobrze komponowała się z surowym wnętrzem gabinetu i meblami w stylu klasycyzmu i biedermeieru. Ciemne drewno stanowi też korzystne tło dla złoconych metalowych dodatków. Z boku widoczny jest sznurek zakończony kościaną kulką – to repetier. Pociągnięcie sznurka powoduje powtórne bicie ostatniej godziny. Rzecz przydatna – zwłaszcza nocą, kiedy w ciemnościach nie było widać tarczy zegarowej. Zegar powstał w Wiedniu, gdzie prężnie działał ośrodek zegarmistrzowski, który wypracował indywidualny styl i wprowadził nowatorskie rozwiązania techniczne. Jednym z nich był tak zwany wiedeński system bicia godzin i kwadransów, w którym młoteczki uderzały nie w czaszę dzwonka, tylko w gong ze spiralnie zwiniętego, metalowego pręta. Często dodatkowym elementem mechanizmu był połączony z nim automat. W trakcie wybijania godzin i kwadransów poruszał on figury umieszczone na – albo po bokach – tarczy zegarowej. Funkcja czasomierza łączyła się zatem z rodzajem mechanicznej zabawki.

Twórcą jest Anton Rettich – znany zegarmistrz wzmiankowany w aktach miejskich od 1788 roku. Jego nazwisko zapisywano również Redig i Rettig. W 1799 roku uzyskał status mistrza, a rok później został przyjęty w poczet obywateli Wiednia, co wskazuje, że nie nabył tego prawa z mocy urodzenia, ale był tu przybyszem. Zmarł w 1833 roku, pozostawiając liczne zegary, które pojawiają się nadal na rynku antykwarycznym. Mają one zróżnicowane formy, co dowodzi, że potrafił sprostać różnorodnym gustom odbiorców.

Barbara Czajkowska

Fundusze Europejskie - Logotyp
Rzeczpospolita Polska - Logotyp
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Logotyp
Unia Europejska - Logotyp