W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dzięki temu serwis internetowy może być maksymalnie bezpieczny i wygodny.  Zobacz politykę prywatności >>>

Wyszukiwarka

Wyświetl:
Wyszukiwanie zaawansowane
Nazwa obiektu / tytuł
Nr inwentarzowy
Autor / wytwórnia
Miejsce powstania
Data powstania
Rodzaj
Technika
Tworzywo
Słowa kluczowe
Strona Muzeum Narodowego w Lublinie > Katalog zbiorów > Globus uproszczony
powrót do wyników
poprzedni
następny
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.
Mapa została podzielona na 20 trójkątów; po odpowiednim wycięciu i zagięciu został z niej sklejony globus. Mapa jest silnie zgeneralizowana. Na lądach na tle hipsometrycznego ukształtowania powierzchni, opartego na poziomicach: 0, 200, 1000, 2000, 4000, 6000 m n.p.m. oznaczono rzeki i jeziora, pasma górskie, pustynie, największe półwyspy oraz znaczną ilość miast. Co rzadkie, dla Grenlandii i Antarktydy również zastosowano metodę hipsometryczną i odpowiadające jej barwy. Na wodach izobaty: 200, 2000, 4000, 7000 m - odcienie koloru niebieskiego obrazują ukształtowanie powierzchni dna morskiego. Na tym tle zaznaczono oceany, największe morza, zatoki, cieśniny, wyspy. Sieć południków i równoleżników poprowadzono co 10 stopni. Równik pogrubiono. Linią przerywaną zaznaczono zwrotniki i koła podbiegunowe. Nakład: 33 300 egz.

Walczak, Wojciech (1916-1984) (kartograf), Milata, Władysław (1911-1954) (geograf), Globus uproszczony

Średnica: 21 cm





MPol/458/ML
Muzeum Narodowe w Lublinie, oddział – Muzeum Literackie, filia - Muzeum Dworek Wincentego Pola, ul. Kalinowszczyzna 13, Lublin
Brak kolekcji

Nota popularyzatorska

W liczącej dziś ponad sto dwadzieścia obiektów kolekcji polskojęzycznych globusów Ziemi od XIX po XXI wiek, którą przez minione cztery dekady zdołano zgromadzić w Dworku Wincentego Pola, wiele pozycji można zaliczyć do kategorii globusów „niezwykłych”. Należy do nich niewątpliwie tak zwany globus uproszczony, wydany w 1948 roku przez oficynę „Przełom” w Krakowie. Autorami mapy globusowej (mapy fizycznej w skali 1 : 60 mln) byli geograf i klimatolog, późniejszy profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Władysław Milata (1911–1954) oraz geograf i geomorfolog, w późniejszym czasie profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, Wojciech Walczak (1916–1984). Globus ten ukazał się w znacznym nakładzie, bo aż w 33 300 egzemplarzach. Był niejako odpowiedzią na trudne, tużpowojenne czasy – zrujnowanych, pozbawionych pomocy dydaktycznych szkół i skromnie żyjących rodzin. Mapa globu ziemskiego została w tym przypadku podzielona na dwadzieścia trójkątów równobocznych, zestawionych ze sobą w formie zygzaka. Sprzedawano ją w postaci płaskiej – barwnego wydruku na kartonie. Zadaniem nabywcy było staranne wycięcie mapy, pozaginanie jej we wskazanych miejscach i dokładne sklejenie. Gotowy, nieco rogaty globus można było zawiesić na sznureczku, który należało wkleić na biegunie północnym. Obiekt ten należy w naszej kolekcji również do podzbioru globusów niekulistych, w skład którego wchodzi także seria dwunastościennych globusików składanych z mapami tematycznymi, opracowana w latach 70. XX wieku przez geografów z UMCS – Stefanię Gurbę i Franciszka Uhorczaka.

Fundusze Europejskie - Logotyp
Rzeczpospolita Polska - Logotyp
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Logotyp
Unia Europejska - Logotyp