Wyszukiwarka

Wyświetl:

Wydra, Jan (1902-1937) (malarz), Kąpiące się

/



Wysokość: 15,3 cm, Szerokość: 21 cm








R/7279/ML
Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin

Nota popularyzatorska

Motyw kąpiących się kobiet był podejmowany przez artystów niejednokrotnie, na przykład przez Paula Cézanneʼa, Augusta Renoireʼa, Edgara Degasa. Można go odnaleźć zarówno w sztuce chrześcijańskiej, jak i w mitologii. W Starym Testamencie motyw ten znajduje się w opowieści o Zuzannie i starcach – kobiecie podglądanej w kąpieli, niesłusznie oskarżonej o grzech; Batszebie – pięknej żonie Uriasza, która dopuściła się grzechu, zauważonej przez króla Dawida w trakcie kąpieli. W mitologii postacią przedstawianą w kąpieli jest Wenus, bogini, która wynurzyła się z morskiej piany i Diana, bogini łowów.

Rysunek Jana Wydry przedstawia nagą kobietę pochylającą się na brzegu rzeki, oglądaną z ukrycia. Postać jest schylona do samej ziemi, jej twarz jest niewidoczna, schowana w ramionach, przez co akt staje się anonimowy, a modelka nie znajduje się w centrum uwagi. Sylwetka postaci o rubensowskich kształtach może być wyrazem inspiracji Jana Wydry, członka Bractwa św. Łukasza, XVII-wiecznym malarstwem europejskim. Druga kobieta stoi wyprostowana pośrodku rzeki, odchylając głowę do tyłu. Przedstawiony pejzaż, w którym rozgrywa się scena kąpieli, jest urozmaicony dwoma drzewami i kilkoma krzewami, zza których wyłania się pagórkowaty teren.

Poza tematem znanym z malarstwa sprzed kilku wieków, forma przedstawienia jest adekwatna do czasu powstania dzieła. XX wiek, jako czas wielu przemian w sztuce, pozostawił widoczny ślad na dziele Wydry. Rysunek mimo swej syntetyczności nie traci na realizmie. Przy pomocy oszczędnych środków wyrazu, wyraźnego konturu i delikatnego modelunku światłocieniowego zachowuje czytelność ukazanej sceny.

Klara Sadkowska

Fundusze Europejskie - Logotyp
Rzeczpospolita Polska - Logotyp
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Logotyp
Unia Europejska - Logotyp