Artefakt - Strona Muzeum Narodowego w Lublinie

Bella, Stefano della (1610-1664) (autor), Jeździec polski ze skrzydłem - `Husarz`

Rodzaj:
Twórca/wytwórnia:
Miejsce powstania:
Technika:
Tworzywo:
Wymiary:	Wysokość: 18,6 cm, Szerokość: 18,6 cm, Średnica: 17,5 cm
Słowa kluczowe:
Nabycie:
Nr inwentarzowy:	S/G/238/ML
Stała lokalizacja:	Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin

Nota popularyzatorska

Stefano della Bella to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli grafiki włoskiej XVII wieku. Jego twórczość przypada na czas dominacji akwaforty wśród malarzy grafików. Do posługujących się tą techniką należeli: Guido Reni, Simone Cantarini, Antonio Tempesta, Salvator Rosa, Pietro Testa, Giovanni Benedetto Castiglione. Dotychczasowy ośrodek artystyczny, jakim był Rzym, ustąpił miejsca indywidualnym pracowniom artystów grafików. W okresie działalności Stefano della Belli Rzym stracił swoją dotychczasową rolę głównego ośrodka artystycznego na rzecz indywidualnych pracowni mistrzów dłuta, które były zakładane w innych miastach włoskich.

Della Bella to rysownik i rytownik związany z dworskim mecenatem wielkich książąt Toskanii, a także kardynałów Richelieu i Mazarina. Jego prace obejmują szeroką tematykę, w obrębie której można wymienić: serie ornamentalne, wzorniki, pejzaże, serię jeźdźców.

Dzieła della Belli stanowią dokument mody polskiej obowiązującej w XVII wieku. Wraz z nastaniem panowania Stefana Batorego dotarły do kraju silne wpływy Orientu, widoczne również w dziełach artysty.

Dzięki omawianej akwaforcie możemy poznać uzbrojenie i ubiór husarii – formacji wojskowej, która w pełni ukształtowała się za czasów Stefana Batorego. Jej geneza sięga XV-wiecznych Węgier. W skład ubioru przedstawiciela jazdy wchodziły: czapka z rondem lub kapelusz podobny do cylindra, dołman z pętlicami, mente, obcisłe spodnie i półbuty z ostrogami. Wojownik posługiwał się lekką kopią, pustą w środku, długości 5 m, pozwalającą unicestwić przeciwnika z daleka, do walki z bliska używano szabli, koncerzy, nadziaków, pistoletów. Nie noszono zbroi; obronie służyła drewniana tarcza. Charakterystycznym elementem są skrzydła, pełniące funkcję raczej psychologiczną niż funkcjonalną. Wykonywano je z piór drapieżnych ptaków, jastrzębi, orłów, ale stosowano także farbowane pióra łabędzi czy gęsi.

Badacz Mieczysław Paszkiewicz zidentyfikował wojownika na koniu jako kapitana Szczodrowskiego herbu Pierzchała.

Klara Sadkowska

Wyszukiwarka

Bella, Stefano della (1610-1664) (autor), Jeździec polski ze skrzydłem - `Husarz`

Nota popularyzatorska