Czas powstania: między 150 a około 200 rokiem naszej ery
Materiał: brąz
Wymiary: wysokość 2,9 centymetra, długość 3,3 centymetra, szerokość do 3,3 centymetra
Waga: 21 gramów
Zbiory: Muzeum Narodowe w Lublinie

Fibula to metalowa zapinka do odzieży. Pod względem konstrukcji można porównać ją do agrafki. Ma jednak masywniejszą, zwykle zdobioną górną cześć zwaną kabłąkiem. Właśnie ten fragment zachował się z opisywanej fibuli. Ma on naturalny, brązowo-miedziany kolor brązu. Uwagę zwraca przede wszystkim jego koniec, czyli nóżka. Zdobi go uproszczona, zgeometryzowana głowa byka. Składa się z okrągłej czaszki, wydłużonego pyska w kształcie walca i jednego rogu. Odstaje on mocno od czaszki, jest walcowaty, wygięty do góry i zakończony kuleczką. Drugi róg odłamany. Pozostała część kabłąka przypomina kształtem młot z zaokrąglonym obuchem. Jego  korpus jest walcowaty. Zwęża się od nóżki z głową byka w stronę drugiego końca z masywnym, wygiętym w łuk obuchem. Pod górną częścią fibuli fragmenty służące do zapinania szpili. Pod głową byka zwisający metalowy pasek zakręcony na końcu do zapięcia igły. Pod wygiętym obuchem drugiego końca, dłuższa od niego rurka. Jest pusta w środku, ale pierwotnie kryła prosty mechanizm umożliwiający poruszanie szpilą.

Fragment fibuli został znaleziony podczas badań archeologicznych prowadzonych w Kraśniku w województwie lubelskim między  1997 a 2000 rokiem. Stanowiła ona jeden z elementów wyposażenia ciałopalnego grobu wojownika reprezentującego społeczność tak zwanej kultury przeworskiej. Utożsamia się ją z plemionami Wandalów, wśród których popularne były ozdobne zapinki do odzieży z nóżkami dekorowanymi głowami zwierząt.