Starożytnym Egiptem przez ponad trzy tysiące lat rządzili faraonowie – byli to nie tylko królowie, ale także kapłani i wodzowie. Żeby odróżnić faraona od zwykłego Egipcjanina, każdy władca miał przedmioty, które pozwalały go rozpoznać. Były to tzw. insygnia władzy, takie jak na grafice pośrodku. To najsłynniejszy wizerunek faraona Tutanchamona. Widać na nim laskę pasterką zwaną heka, bicz – nehaha, pasiastą chustę – nemes oraz ureusz, czyli figurkę atakującego węża.

Faraonowie rządzili Egiptem na ziemi. W zaświatach władcami byli egipscy bogowie. Jednym z najważniejszych był Ozyrys, którego figurka znajduje się na wystawie. Był władcą zaświatów, ale też bogiem płodności i rolnictwa.

Na prawo znajduje się gliniana pieczęć w kształcie skarabeusza z głową Sfinksa. Jego twarz jest niewyraźna, ale na głowie widoczny jest nemes – pasiasta chusta ze zwisającymi po bokach połami, która była noszona przez faraonów. Na spodzie pieczęci znajdują się dwa kartusze Króla Setiego I. Kartusz to owalne pole, w którym zapisywano imię władcy. Stemplowanie pieczęcią odbywało się poprzez odciskanie jej w miękkim materiale. Prezentowany zabytek jest jedynym tego typu przykładem pieczęci w zbiorach polskich.