W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dzięki temu serwis internetowy może być maksymalnie bezpieczny i wygodny.  Zobacz politykę prywatności >>>

Wyszukiwarka

Wyświetl:
Wyszukiwanie zaawansowane
Nazwa obiektu / tytuł
Nr inwentarzowy
Autor / wytwórnia
Miejsce powstania
Data powstania
Rodzaj
Technika
Tworzywo
Słowa kluczowe
Strona Muzeum Narodowego w Lublinie > Katalog zbiorów > Chrystus Winna Latorośl
powrót do wyników
poprzedni
następny
Przedstawienie ukazuje Chrystusa jako winną latorośl. Chrystus, przepasany perizonium, siedzi na przykrytym zieloną tkaniną ołtarzu (?); z jego prawego boku wyrasta pęd winny, który unosząc się ponad głową Chrystusa opada po jego drugiej stronie. Chrystus wyciska jedno z gron do stojącego obok kielicha. Ma zamyślony wyraz twarzy, spogląda na stojącą poniżej po lewej Maryję. Matka Boża ubrana jest w czerwoną suknię i błękitny maforion, lewą dłonią wskazuje ku stojącemu po drugiej stronie św. Janowi Ewangeliście. Św. Jan odwrócony jest tyłem do Maryi, lecz spogląda w jej stronę. Ubrany jest w ciemnozieloną szatę spodnią i czerwony płaszcz. Głowy wszystkich postaci otoczone są złoconymi nimbami. Po środku, między św. Janem a Maryją znajdują się wykonane w snycerce i złocone od zewnątrz drzwiczki tabernakulum (darochranitielnicy). Swą formą przypominają carskie wrota, są ażurowe, zdobione ornamentem roślinnym z motywem winnych gron. Mocowane są na zawiasach, zamykane na skobelek, obecnie niesprawny. Ościeże obiegają listewki (zachowane po bokach). Tło malowane jest na czerwono, obecnie poprzecierane. Scena wpisana jest w obudowę ołtarzową otoczoną niegdyś listewkami z nacięciami (obecnie zachowany tylko fragment na górze z lewej strony i inny - luzem); łuk, który od góry zamyka przedstawienie zdobiony jest rzeźbionym, złoconym kimationem, a naroża płaskorzeźbionym i złoconym motywem roślinnym ukazanym na czerwonym tle (z resztkami geometrycznego ornamentu malowanego ciemną farbą). Na odwrociu widoczne pozostałości po mocowaniu do jakiejś konstrukcji (zagięta blaszka z gwoździami). Widoczny też jaśniejszy ślad (wokół drzwiczek i wyżej) - zapewne w tym miejscu mocowane było tabernakulum (darochranitielnica). Na tym jaśniejszym tle widnieje napis farbą: 1709, a powyżej wyblakła i rozmyta inskrypcja cyrylicą (tłum. jak w karcie)

nieznany (malarz), Chrystus Winna Latorośl



Wysokość: 76,5 cm, Szerokość: 76,5 cm, Głębokość: 4,5 cm






S/Mal/547/ML
Muzeum Narodowe w Lublinie (Zamek Lubelski), ul. Zamkowa 9, Lublin
Brak kolekcji

Nota popularyzatorska

Przedstawienie ukazuje Chrystusa jako winną latorośl – z jego boku wyrasta pęd winny, którego grono Jezus wyciska do kielicha. Takie ujęcie symbolizuje eucharystyczny wymiar misji Chrystusa i ukazuje go jako życiodajne źródło. Nawiązuje do tekstu Ewangelii: „Ja jestem szlachetnym krzewem winnym, a mój Ojciec jest gospodarzem” (J 15, 1). Kompozycja jest dalekim echem drzeworytu Nikodema Zubrzyckiego (zdobiącego kartę tytułową Służebnika wydanego w 1691 roku przez drukarnię bractwa stauropigialnego we Lwowie) lub powtórzeniem jego kopii w postaci innej ikony czy grafiki. Drzeworyt ten stał się wzorem dla wielu ikon powstałych w 1. połowie XVIII wieku i przyczynił się do spopularyzowania tego motywu w malarstwie cerkiewnym. Na odwrocie deski zachowała się inskrypcja cyrylicą „Dzięki staraniom i pod kierunkiem wielebnego Łukasza Semenowicza” oraz data „1709”, która potwierdza datowanie obiektu na początek XVIII wieku. Koncepcję, że przedstawienie jest wzorowane raczej na graficznej kopii niż na oryginalnym drzeworycie, sugeruje lustrzane odbicie kompozycji względem grafiki Zubrzyckiego. Co więcej, zamiana kolorów szat Maryi (w tradycji malarstwa ikonowego Matka Boża była przedstawiana w błękitnej sukni i czerwonym maforionie – szalu) może wskazywać na inspirację monochromatyczną grafiką lub powielenie schematu malarstwa zachodniego (z błękitnym płaszczem i czerwoną suknią). W dolnej partii przedstawienia, na osi kompozycji umieszczono ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki przypominające formą carskie wrota (element ikonostasu), zdobione ornamentem roślinnym z motywem winnych gron i pokryte złoceniem. Wskazują na funkcję, jaką pełnił obiekt – stanowił frontową ściankę darochranitielnicy (tabernakulum). Nie jest to więc zwykła ikona, a element wyposażenia cerkiewnego zawierający program ikonograficzny podkreślający szczególne znaczenie, jakie przynależy miejscu przechowywania chleba eucharystycznego.

Fundusze Europejskie - Logotyp
Rzeczpospolita Polska - Logotyp
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Logotyp
Unia Europejska - Logotyp