Przed niebezpieczeństwami dnia codziennego oraz w czasie podróży zmarłego w zaświaty, starożytnych Egipcjan chroniły amulety. Jedne z najbardziej rozpowszechnionych talizmanów miały formę skarabeuszy. Są to chrząszcze, które Egipcjanie spotykali w czasie toczenia kulki gnoju. Zauważyli oni, że skarabeusze wrzucały kulkę do swojej jamki w ziemi, a po jakimś czasie z otworu wychodziły małe skarabeusze. Dlatego chrząszcze te stały się znakiem odrodzenia i życia w zaświatach.

Spójrzmy do gabloty po lewej.

Możemy tu zobaczyć amulety o zwierzęcych kształtach. Nawiązują do bóstw, które symbolizowały. Baran oznaczał Amona boga płodności. Sokół – Horusa, boga nieba, Kot – Bastet, boginię miłości, a Krokodyl – Sobka, opiekuna wody.

Dalej  znajdziemy filar dżed – oznaczał on stabilność i trwałość. Początkowo jego wygląd kojarzono z wiązką łanów zboża lub łodyg papirusu, a w okresie Nowego Państwa uznano go za kręgosłup Ozyrysa, władcy zaświatów i patrona zmarłych.

Jednym z najpopularniejszych amuletów jest oko udżad. Według egipskiej mitologii jest to oko Horusa, który stracił je walcząc z bogiem Setem, chcąc pomścić śmierć swojego ojca, Ozyrysa. Wyrwane i pocięte na kawałki oko uzdrowił bóg Thot, zaś Horus ofiarował je Ozyrysowi, który dzięki temu powrócił do świata żywych.  W ten sposób oko udżad, co znaczy „zdrowe” stało się symbolem uzdrawiania i ochrony przed wszelkim złem.

Amulety noszono na szyi jako ochronę przed niebezpieczeństwami, oraz wkładano pomiędzy bandaże mumii. Najczęściej układano je zmarłemu na klatce piersiowej w okolicy serca, gdyż uważano je za mieszkanie duszy lub na lewym boku, przez które wydobywano wnętrzności w trakcie mumifikacji.

Przed niebezpieczeństwami dnia codziennego oraz w czasie podróży zmarłego w zaświaty, starożytnych Egipcjan chroniły amulety. Jedne z najbardziej rozpowszechnionych talizmanów miały formę skarabeuszy. Są to chrząszcze, które Egipcjanie spotykali w czasie toczenia kulki gnoju. Zauważyli oni, że skarabeusze wrzucały kulkę do swojej jamki w ziemi, a po jakimś czasie z otworu wychodziły małe skarabeusze. Dlatego chrząszcze te stały się znakiem odrodzenia i życia w zaświatach.

Spójrzmy do gabloty po lewej.

Możemy tu zobaczyć amulety o zwierzęcych kształtach. Nawiązują do bóstw, które symbolizowały. Baran oznaczał Amona boga płodności. Sokół – Horusa, boga nieba, Kot – Bastet, boginię miłości, a Krokodyl – Sobka, opiekuna wody.

Dalej  znajdziemy filar dżed – oznaczał on stabilność i trwałość. Początkowo jego wygląd kojarzono z wiązką łanów zboża lub łodyg papirusu, a w okresie Nowego Państwa uznano go za kręgosłup Ozyrysa, władcy zaświatów i patrona zmarłych.

Jednym z najpopularniejszych amuletów jest oko udżad. Według egipskiej mitologii jest to oko Horusa, który stracił je walcząc z bogiem Setem, chcąc pomścić śmierć swojego ojca, Ozyrysa. Wyrwane i pocięte na kawałki oko uzdrowił bóg Thot, zaś Horus ofiarował je Ozyrysowi, który dzięki temu powrócił do świata żywych.  W ten sposób oko udżad, co znaczy „zdrowe” stało się symbolem uzdrawiania i ochrony przed wszelkim złem.

Amulety noszono na szyi jako ochronę przed niebezpieczeństwami, oraz wkładano pomiędzy bandaże mumii. Najczęściej układano je zmarłemu na klatce piersiowej w okolicy serca, gdyż uważano je za mieszkanie duszy lub na lewym boku, przez które wydobywano wnętrzności w trakcie mumifikacji.