Na grafice pokazano jak mogła wyglądać budowa piramid. Piramidy to ogromne grobowce z ukrytą komnatą, gdzie po śmierci chowano faraona. Jeden blok kamienny był wielkości lodówki, a ważył tyle co 25 takich urządzeń. Dlatego bloki skalne ciągnięto na saniach po specjalnych rampach, polewając je wodą, żeby zwiększyć poślizg. Jednak do dzisiaj tajemnicą pozostaje dokładny sposób wznoszenia tych majestatycznych budowli. Szacuje się, że przy budowie piramid pracowało nawet kilka tysięcy ludzi. Nie byli to niewolnicy, lecz wykwalifikowani specjaliści podzieleni na zespoły. Ich pracą kierował naczelny architekt. Budowa jednej piramidy trwała nawet kilkanaście lat. Pierwszą piramidę wybudowano dla Neczericheta zwanego Dżoserem w XXVII w. p.n.e. w Sakkarze.

Kamienny blok prezentowany na wystawie został znaleziony w latach 60-tych XX wieku, w trakcie badań polskich archeologów w Egipcie. Badacze wraz z ojcem polskiej archeologii na czele, prof. Kazimierzem Michałowskim, odkryli w miejscowości Faras chrześcijańską katedrę z licznymi malowidłami. Jak się okazało, do jej budowy użyto fragmenty obiektów z wcześniejszych okresów, w tym ze świątyni Horusa z pobliskiego Buhen. Prezentowany na wystawie blok został wykorzystany jako materiał budowlany i wmurowany w ściany chrześcijańskiej katedry. Częściowo zachowała się na nim napis w postaci hieroglifów, zwierający kartusze z imionami faraona Totmesa III-go. Dekorację ścian faraońskiej świątyni udało się częściowo odtworzyć, stąd wiemy, że oryginalnie tekst zawierający kartusze był umieszczony nad przedstawieniem postaci faraona.