Uszebti, czyli niewielkich rozmiarów figurki składane w grobowcach to służący, którzy mieli wykonywać różne czynności zamiast zmarłego. Ich nazwa pochodzi od czasownika „uszeb” co znaczy „odpowiadać”, ponieważ według szóstego rozdziału Księgi Umarłych, miały one wypełniać polecenia Ozyrysa, wzywającego zmarłego do pracy. Z tego powodu figurki często trzymają w rękach motyki lub kilofy, na plecach zaś worki. Miały zastępować zmarłego w najbardziej uciążliwych pracach, np. pracy w polu, by ten mógł cieszyć się błogim spokojem.  

Aby figurki ożyły w odpowiednim momencie, zapisywano na nich magiczne formuły i zaklęcia.

Uszebti początkowo miały reprezentować samego zmarłego, a w grobie było ich tylko kilka. Z czasem zaczęto je traktować jak niewolników właściciela grobu wykonujących za niego niezbędne czynności. Wówczas, liczba umieszczanych w grobie uszebti znacząco wzrosła, nawet do kilkuset sztuk. Zdarzało się, że ich ilość wynosiła 365, czyli tyle, ile dni w roku. Wykonywane głównie z gliny i fajansu stały się przedmiotem masowej produkcji, co znacząco wpływało na jakość i precyzję ich wykonania.

Wyjdźmy teraz z komory grobowej, tam do wyjścia odprowadzą nas nasi przewodnicy – skarabeusze. Im to w podzięce poświęcono zakończenie wystawy. Przejście przez długi korytarz wypełniony lśniącymi skarabeuszami ma przynieść idącym nim osobom pomyślność oraz chronić przed nieszczęściem, by magia starożytnego Egiptu mogła nadal trwać.