Digitalizacja 3D kolekcji

Jednym z głównych efektów projektu jest trójwymiarowe zdigitalizowanie wybranych najcenniejszych zabytków archeologicznych reprezentujących dziedzictwo archeologiczne regionu lubelskiego i wykorzystanie tej dokumentacji dla ochrony, konserwacji, promocji i udostępniania dziedzictwa kulturowego. Do trójwymiarowej digitalizacji wybrano 50 zabytków, najistotniejszych dla historii archeologii regionu lubelskiego.

Cyfrowe wizerunki zabytków zostały wykonane z użyciem skanowania światłem strukturalnym i fotogrametrii. Nacisk położyliśmy na drugą z technik, ponieważ umożliwia ona uzyskanie realistycznej tekstury, a to było istotne przy przygotowywaniu wizualizacji.

Proces ten składa się z trzech etapów. Polega na wykonaniu serii zdjęć obiektu tak aby uzyskać pokrycie całej powierzchni. Niekiedy trzeba wykonać ich setki dla jednego niewielkiego obiektu, aby każdy detal został dokładnie zrekonstruowany. Kolejnym krokiem jest wgranie ich do programu fotogrametrycznego, który na podstawie cech charakterystycznych obiektu zarejestrowanych na zdjęciach generuje chmurę punktów, będącą geometryczną reprezentacją opracowywanego zabytku. Z niej tworzymy siatkę trójkątów, na którą nakładamy teksturę. Taki model przygotowujemy do publikacji lub wykonania wydruku 3D.

Zabytki zachowane fragmentarycznie odzyskały dawny blask poprzez wykonanie ich trójwymiarowych rekonstrukcji. Zarówno one, jak i skany zabytków posłużyły do wykonania kopii w postaci wydruków 3D, które prezentujemy na wystawie mobilnej „Magia ornamentów. Skarby archeologii Lubelszczyzny”.

Wśród zrekonstruowanych zabytków znalazł się miecz z Podlodowa, którego oryginał możecie Państwo obejrzeć na stałej wystawie archeologicznej w siedzibie naszego muzeum. Obiekt zachował się do czasów obecnych w czterech częściach, na wizualizacji połączyliśmy je wirtualnie oraz wykonaliśmy wizualizację ukazującą jak mógł on wyglądać w czasach świetności:

Na wystawach nasz dostęp do obiektu jest ograniczony, często dzieli nas od niego dystans, czasem szyba, a niekiedy z tyłu lub pod spodem mogą kryć się ciekawe detale. Wykonując modele 3D chcemy dać możliwość objerzenia obiektu z każdej strony, z dowolnego miejsca na świecie, także bez wychodzenia z domu.

W zbiorach muzealnych znajdują się często obiekty, które na pozór wyglądają nieatrakcyjnie i ciężko umieścić je przez to w gablotach muzealnych. Dzięki technologii opowieść o nich może nabrać nowego wymiaru. W magazynie archeologicznym naszego muzeum znajduje się przepalone naczynie, które straciło swój kształt, zostało zgniecione. Dzięki skanowaniu podjęliśmy próbę jego „wirtualnego rozwinięcia”:

Niektóre obiekty znane są nam dziś jedynie jako niewielki fragment większej całości, nie zawsze jednak mamy pewność częścią czego mogły być. Możemy się jednak opierać na znanych analogiach aby snuć takie domysły. Przykładem tego jest rekonstrukcja głowy wilka z Chodlika (Własność Instytutu Archeologii i Etnologii PAN), którą wykonaliśmy w dwóch przypuszczalnych wariantach:

Modele publikujemy na platformie Sketchfab.

Wybrane zabytki stanowią część polsko-norweskiej wystawy wirtualnej „Magia Ornamentów. Wirtualne skarby archeologii”.

Zabytki poddane digitalizacji pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Lublinie oraz następujących instytucji:
• Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk
• Instytut Archeologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
• Muzeum im. Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim
• Muzeum im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie
• Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym
• Muzeum Zamojskie w Zamościu
• Muzeum Ziemi Chełmskiej im. Wiktora Ambroziewicza w Chełmie
• Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków. Delegatura w Sandomierzu
Wykonanie modeli 3D: Aleksandra Sztal, Alexis Pantos, Scan3D
Wykonanie cyfrowych rekonstrukcji: Bevel Studio

Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Dziedzictwo dostępne. Profesjonalizacja kadr kultury i upowszechnienie dziedzictwa kulturowego – interdyscyplinarne partnerstwo Muzeum Narodowego w Lublinie i Muzeum Historii Kultury w Oslo”. Projekt korzysta z dofinansowania o wartości 483 000 € otrzymanego od Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG. Celem projektu jest zbudowanie trwałego międzynarodowego partnerstwa oraz sieci polsko-norweskiej współpracy.